Datum plaatsing: 07-12-2015
Een verhaal over de parels in de Zeeuwse mossel... Ja ja, de Zeeuwse mossel...
Zeeuwse Parels
Pearels,
je weet wel.
Vroeger toen'k nog jong was,
vroeger toen d’r in Zeeland nog geen homo’s bestonden,
vroeger toen de mossels nog pearels hadden.
Mossels ja.
Dan zaten me daar mee ons gezin s'evons na de gedane arbeid, voor dat me weer naar de kerk gingen,
(want daor gingen me zeker vijf keer per week naor toe)
dan zaten me daar aan tafel heerlijk te genieten van ons maaltje mosselen.
Je weet wel, die heerlijke zachte zilte lekkernij, waar je zo intens van kon genieten,
totdat je genot weer eens bruut verstoord werd door het bijna breken van je kiezen,
dan had je er weer een te pakken,
..zo'n verrekte paerel
..zo'n ding dat er eigenlijk niet hoort,
..maar er wel is.
Zo'n ding dat je niet verwacht
..en al zeker niet tijdens je genotzalige maaltje.
Zo'n ding dat eigenlijk niet gewenst is,
..maar onmiskenbaar aanwezig.
Je kan die paerel niet negeren,
hij is er gewoon,
ook al doe je of hij niet bestaat, hij is er gewoon.
Maar is die paerel dan zo slecht?
..wel tijdens mien maaltijd.
..ongewenst
..en je verslikt je erin.
Maar echt slecht?
Nee,
tuurlijk niet.
..Klein,
..haast niet zichtbaar,
..maar onmiskenbaar een parel.
Een eigen stukje schoonheid, dat je pas ziet als je eens echt goed gekeken hebt,
en niet meteen weggegooid hebt nadat je je kiezen erop brak.
Zeeuwse paerels,
Zeeuwse mossels.
Inmiddels ben ik wat ouder, en nog steeds gek op mossels,
..in welke vorm dan ook,
Zeeuwse mosseltjes,
zachte zilte heerlijke mosseltjes.
Of de parels,
de kleine haast onzichtbare, maar ook de grotere uit de oesters,
zoals overlaatst, in Yrse, waar ze in een oester 21 paerels vonden.
elf zichtbaar, maar verborgen, en nog niet openlijk zichtbaar, nog eens tien.
Als we onszelf noe eens met die pearels vergelieken,
..ons bijzonder stelletje mensen,
..al mee ons eigen schoonheid,
..al mee ons eigen eigenheid,
..anders,
..onmiskenbaar anders,
..maar nog steeds aanwezig.
Ook als je net doet of we er niet zijn.
Ons
Ons homo's,
ons lesbo's,
ons transgenders,
ons biseksuelen,
ons jongeren,
ons ouderen,
stuk voor stuk pearels.
Sommige zichtbaar, anderen net als die paerels overlaatst, onzichtbaar.
Uniek door hun eigenheid,
maar vaak nog miskend, of gezien als die lastige pearel waar je zo verrektes je kiezen op kan breken.
Ik ben zelf zo'n pearel.
Ik ben trots.
Trots dat ik ben wie ik ben.
Ik ben Francis, en ik ben roze.
En ik ben net als vele anderen die pearel,
..mooi geworden in de strijd,
..ingekapseld door de oester in een poging het vuil te weren en,
..door de maatschappij nog te vaak verworpen, in een poging het kwaad uit te sluiten.
Die pearel die door zijn eigenheid zijn schoonheid heeft verworven.
En ik hoef me niet te schamen,
..ik ben wie ik ben,
..en ik ben er trots op.
Francis Tuinstra
